FETÖ’nün kapatılan yayın organı Taraf Gazetesi müellifi Sevan Nişanyan’ın İzmir Şirince’de kurduğu Nişanyan Otel’de işçi ve konukların 30 Ağustos Zafer Bayramı anması, otelin resmi hesabından “Çok duygusal bir an” diye paylaşılınca Sevan Nişanyan reaksiyon gösterdi. Otel paylaşımı Instagram hesabından kaldırdı.
Otelden yapılan paylaşım şu haldeydi: “Sabah köyümüzde İstiklal Marşı köy meydanından yankılanırken, terasımızda kahvaltı telaşında olan sevgili işçimiz işlerine orta verip hürmet duruşuna geçtiklerinde yerli ve yabancı tüm konuklarımız onlara eşlik etti. Çok duygusal bir an yaşandı.”
Hükümlü bulunduğu Foça Açık Cezaevi’nden müsaadeli çıkıp, firar ederek yurtdışında yaşayan Sevan Nişanyan, kurucusu olduğu Nişanyan Otel’de ayakta İstiklal Marşı okunmasına, “Nişanyan isminin oteliniz tarafından kirletilmesini esefle karşılıyorum” ve “İğrenç bir şov. Utanç duyuyorum” kelamlarıyla saldırdı.
Nişanyan’ın eşi Ira Tzourou da paylaşımın altına Sevimlice doğumlu ve “Benden Selam Söyle Anadolu’ya” romanıyla bilinen müellif Dido Sotiriyu’yu anarak karşılık yazdı: “Dido Sotiriyu ismine utandım. Bari fotoğrafını aksi döndürseydiniz.”
KOMÜNİSTLERDEN CEVAP VAR
TKP’nin eski Genel Başkanı Aydemir Güler, soL Haber’deki köşesinde Seven Nişanyan’ın çıkışını ele aldı. “Solu istila eden ‘yersiz-yurtsuzluk’ salgınının öfkeli bir dışavurumuyla karşı karşıyayız” yorumunu yapan Güler, “Sevan Nişanyan’ı soL portalda anmak istemezdim fakat o da Dido Sotiriyu’nun ismini kalemine dolamasaydı…” dedi.
Güler “Türk milliyetçiliğine gösterilen reaksiyon Türk düşmanı bir şovenizme dönüşüyor” tespitini yaparken Nişanyan ailesine şu sözlerle karşılık verdi:
“Nişanyan’ın eşinin “Dido Sotiriyu ismine utandım. Bari fotoğrafını aykırı döndürseydiniz” yorumundan, kahvaltı yapılan alanda Şirinceli büyük müellifin bir fotoğrafının asılı olduğunu da anlamış bulunuyoruz.
O halde söylemeliyim: 30 Ağustos’un kutlanışını Sotiriyu’nun görmemesi gerektiği, uyduruk mu uyduruk bir toplumsal medya aforizmasıdır.
(…) Dido Sotiriyu Yunanca, yani bizim ülkemizin kadim lisanlarından birinde bir tarihi selam yollar. Birinci ve yepyeni başlığı Kanlı Toprak’tır iletinin. Öbür lisanlara “Elveda”, Türkçeye “Selam Söyle” diye çevrilir. Sotiriyu’nun 1962 tarihli, gözyaşlarıyla ısıtılmış selamını boşa düşürmek, buradan Türkiye düşmanlığı türetmek bilgisiz gerici ve liberallerin haddi değildir.
(…) Sotiriyu’dan, 30 Ağustos’un katliam ve sürgünden ibaret olduğunu öğrenmek iflah olmaz, düzeltilemez bir okumuş cehaletidir. Bizim de ‘büyük yazarımız’ saymamız gereken Dido’nun kitabında sınıflar var, Alman emperyalistleri var, büyük hikayelerin ayakları altında ezilen küçük işçiler var, halkları birbirine kırdıranlara okunan lanet var.
Benden Selam Söyle Anadolu’ya sosyalist Türkiye’mizin müfredatında yerini hiç kuşkusuz alacak. İhtilalin resmi tarihi yazılır, fakat yetmez. Toplumsal tarih gerek, edebi tarih gerek. Sosyalist Türkiye’de kutlamaya tereddütsüz devam edeceğimiz Kurtuluş Zaferimiz ve Cumhuriyet İhtilalimiz lakin bu türlü, eşitlik ve özgürlük yürüyüşünün bugüne kadar olamadığı kadar güçlü ayakları haline gelebilir. Nâzım’ın Kuvayı Ulusala Destanı ile Dido’nun Selam’ı birbirini çelmez, tamamlar.”
“KEMAL’İN DİRENME HAREKETİ TÜRKLERE YEPİSYENİ BİR YÜREK…”
Aydemir Güler yazısını şöyle sürdürdü:
“Benden Selam Söyle Anadolu’ya, Manolis Aksiyotis’in kurgulanmış-gerçek hayat hikayesi. Manolis bir hain değil, Batı Anadolu’nun işçi köylüsü. Amele taburlarından, yani Müslüman olmayanların zorla çalıştırılması manasına gelen uygulamadan nasıl firar etmezsiniz? Pekala, firardan sonra Yunan işgal ordusundan öteki gidecek bir adresiniz nasıl olabilir?
Dido hakikaten bu isimde biriyle tanışmış, onun anılarını kalkış noktası yapmış anlatımına. Biliyoruz ki Manolis’ler kadar Ahmet’ler Mehmet’ler de misal hayatları paylaşıyordu. Onlar da büyük toprak sahibinin faydasına aç yatıyorlardı geceleri. Bir bahtları olabilirdi; yurttaş yani eşit olmanın yolu onlar için Ulusal Mücadele’ye katılmaktı. Müellif roman kahramanına söyletir bunu: ‘Kemal’in direnme hareketi, Türkler’e orijinal bir yürek’ vermişti. Anadolu Rumlarının anavatanından, yani Yunanistan’dan gelenlerse berbat bir savaş yürütmektedirler… Manolis düşmanımız olabilir mi hiç?
(…) Gerçekten Sotiriyu Türkçede okuyabileceğimiz öteki iki kitabında Anadolu göçmen ve mübadillerinin Yunanistan’daki acılarını, sonra emperyalizme ve gericiliğe karşı Yunan halkının direnişi anlatır. Okur Selam’la yetinmemeli, Ölüler Bekler ve Buyruk’la devam etmelidir…
Buyruk’ta karşımıza Karanfilli Adam çıkacaktır. Komünist direnişin ve KKE’nin kahramanı Nikos Beloyannis’e bu betimlemeyi bir fotoğrafından hareketle Pablo Picasso armağan etmiş, sonra fotoğrafı ve resmi, Nâzım Hikmet birebir isimli şiiriyle ileriye taşımıştır. Parti Merkez Komite üyesi Nikos, bir kaynağa nazaran Dido’nun eniştesidir de… İsmi üstünde Yunanlı bir olgu olan KKE, Küçük Asya Felaketinden kaçanların doğal ve en güçlü adreslerinden biridir. KKE birebir vakitte Türkiye’nin Ulusal Çabasının destekçisi, Yunan milliyetçiliğinin Anadolu macerasının lanetleyicisidir.
Dido Sotiriyu’nun da Manolis Aksiyotis’in de fotoğrafları asılmalıdır doğdukları ve ayrıldıkları ülkede. Onlar duvarlarımıza sığmayacak kadar çoklar…”